Choroby alergiczne określane są mianem epidemii zarówno ubiegłego jak i aktualnego stulecia.

Alergiczny nieżyt nosa(ANN) dotyczy od 10 do 30% populacji świata, a jego częstość wzrasta o 50% w każdej kolejnej dekadzie.

ANN wywołany jest IgE –zależną reakcją zapalną błony śluzowej nosa na alergeny i charakteryzuje się wystąpieniem 2 lub więcej następujących  objawów:

• wyciek wodnistej wydzieliny z nosa  
• uczucie blokady nosa,
• świąd,
• kichanie.

Obecnie alergiczny nieżyt nosa uważany jest za chorobę ogólnoustrojową istotnie zmniejszającą jakość życia, a ponadto stanowi udowodniony czynnik rozwoju astmy oskrzelowej.

Strategia postępowania z pacjentem z ANN sprowadza się do unikania kontaktu z alergenem, edukacji, farmakoterapii i immunoterapii (źródło: stanowisko ARIA – Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma).

Do podstawowych leków stosowanych w terapii ANN należą:

leki przeciwhistaminowe (LPH) drugiej generacji. Są lekami pierwszego rzutu w terapii łagodnego i umiarkowanego  ANN, zarówno okresowego, jak i przewlekłego. W odróżnieniu od pierwszej generacji LPH działają selektywnie na receptor H1, nie są lipofine i słabo, bądź wcale nie przenikają przez barierę krew-mózg, co skutkuje znaczącym obniżeniem działań niepożądanych.

Nowym lekiem przeciwhistaminowym  drugiej generacji jest rupatadyna- innowacyjna cząsteczka hybrydowa. W odróżnieniu od innych LPH, blokujących receptory H1, blokuje także receptory PAF (Plateled-activating factor), mediator odgrywający istotną rolę jako czynnik promujący II fazę (zapalną) reakcji alergicznej. Rupatadyna dzięki korzystnej kinetyce receptorowej, czyli selektywności obwodowej, nie wykazuje działań niepożądanych i posiada wysoką aktywność zarówno przeciwalergiczną, jak i przeciwzapalną.

Liczne badania kliniczne, przeprowadzane również w populacji dziecięcej w przedziale wieku 6-11 lat, potwierdziły lepszą skuteczność, zwłaszcza w odniesieniu do  blokady nosa, a także lepszy profil bezpieczeństwa w porównaniu z wybranymi LPH drugiej generacji.

Swoista immunoterapia alergenowa jest jedyną metodą leczenia przyczynowego ANN. Polega na podawaniu stopniowo wzrastających dawek alergenu, po potwierdzeniu IgE –zależnego uczulenia na ten alergen(metoda SCIT lub SLIT) w celu uzyskania tolerancji immunologicznej i klinicznej. Metoda ta rekomendowana jest zwłaszcza przy braku pełnej skuteczności leczenia farmakologicznego i może być prowadzona przez doświadczanego alergologa.