Żylna choroba zakrzepowo zatorowa jest często spotykanym schorzeniem w praktyce każdego lekarza. Przy podejmowaniu decyzji diagnostycznych ważne jest posługiwanie się skalami prawdopodobieństwa klinicznego żylnej choroby zakrzepowo zatorowej. Do oceny ryzyka służy między innymi skala Genewska.  Na podstawie punktacji, zmodyfikowana skala Genewska pozwala przyporządkować pacjenta do grupy niskiego, pośredniego lub wysokiego prawdopodobieństwa klinicznego występowania choroby.

Ocena prawdopodobieństwa klinicznego ZP - zmodyfikowana skala genewska

Intepretacja: Prawdopodobieństwo kliniczne ŻCHZZ:

Niskie: 0- 3 pkt.

Pośrednie: 4-10 pkt.

Wysokie: > 11 pkt.

U pacjentów z istotnym podejrzeniem żylnej choroby zakrzepowo zatorowej należy niezwłocznie włączyć leczenie i prowadzić dalej diagnostykę celem ostatecznego potwierdzenia bądź wykluczenia choroby. W początkowym okresie terapii można zastosować heparynę niefrakcjonowaną, heparyny drobnocząsteczkowe, fondaparinuks lub rywaroksaban. Z punktu widzenia codziennej praktyki obecnie dwie grupy leków: heparyny drobnocząsteczkowe i rywaroksaban mogą być z powodzeniem stosowane od początku terapii ŻChZZ (pamiętajmy, rywaroksaban to lek nierefundowany w tym wskazaniu). Większość chorych z zakrzepicą żylną może być leczonych ambulatoryjnie. Hospitalizacji wymagają pacjenci z rozległą proksymalną zakrzepicą, podejrzeniem zatorowości płucnej, licznymi chorobami towarzyszącymi, wysokim ryzykiem krwawień. W zależności od wskazań klinicznych leczenie należy prowadzić przez 3, 6 miesięcy lub w niektórych przypadkach bezterminowo. Szczegółowo tę kwestię przedstawiono w tabeli poniżej.

Dawkowanie leków przeciwkrzepliwych w leczeniu początkowym ŻChZZ