Choroba  refluksowa  przełyku  (GERD) należy  do  najczęstszych   schorzeń  górnego  odcinka przewodu pokarmowego. Podczas konferencji w Montrealu w 2006 r uzgodniono definicję GERD jako zarzucanie treści  żołądkowej do przełyku powodujące kłopotliwe objawy  i/lub  powikłania  negatywnie  wpływające  na  samopoczucie  pacjenta,  a dolegliwości  występują częściej  niż raz w tygodniu.  Ponadto klasyfikacja montrealska podzieliła objawy chorobowe GERD na  zespoły  przełykowe  i  pozaprzełykowe. 

Do częstych problemów klinicznych należy różnicowanie objawów GERD i dolegliwości stenokardialnych w przebiegu choroby niedokrwiennej serca.  Wśród objawów przemawiających za GERD można wymienić:

• Ból utrzymuje się ponad godzinę. Nie obserwuje się promieniowania bólu.
• Dolegliwości pojawiają się po jedzeniu.
• Często ból nasila się w czasie połykania i pochylania się
• Nietypowa jest relacja bólu do wysiłku. Często ból ma charakter spontaniczny, występuje także w nocy.
• Ból łagodzony jest przez alkalia.

Inhibitory pompy protonowej (PPI) uznawane są za najskuteczniejsze leki stosowane w GERD. Leki te powinny być stosowane w najmniejszej dawce kontrolującej objawy choroby. W diagnostyce GERD zastosowanie znalazł test z inhibitorem pompy protonowej. Polega on na zaleceniu  standardowej dawki PPI dwa razy dziennie przez okres nie przekraczający 14 dni.  Za obecnością choroby przemawia ustąpienie objawów GERD lub istotne ich złagodzenie. IPP powinny być stosowane zgodnie ze wskazaniami (w wielu krajach 60-80% wypisywanych IPP było niezgodnie ze wskazaniami).

Najsilniejszy wpływ esomeprazolu na wydzielanie kwasu solnego uzasadnia  wybór  tego PPI w tych sytuacjach klinicznych, które wymagają takiego działania. Wśród stanów klinicznych wymagających szczególnie silnego hamowania wydzielania kwasu solnego w żołądku wymienić możemy: refluksowe zapalenie przełyku C lub D wg LA, empiryczne rozpoznawanie refluksowego zespołu bólowego w klatce piersiowej (czułość testu diagnostycznego z IPP zależy od siły jego działania), przełyk Barretta, refluksowe zwężenie przełyku, refluksowe zespoły pozaprzełykowe .

Pantoprazol z powodu odmiennego metabolizmu może być uznany za IPP o możliwie najmniejszym ryzyku interakcji farmakologicznej, także u pacjentów- z mniej nasilonymi objawami- nowy pacjent, pacjent z kontrolowanym GERD oraz pacjentów którzy stosują jednoczesnie inne leki- np. kardiologiczne (klopidogrel), czy przeciwbólowe (naproksen, diklofenak) z którymi w interakcje wchodzi omeprazol*.

* Wedemeyer. et al; Pharmacokinetic Drug Interaction Proles of Proton Pump Inhibitors: An Update; Drug Saf (2014) 37:201–211.; Blume H. et al Pharmacokinetic Drug Interaction Proles of Proton Pump Inhibitors; Drug Safety 2006; 29 (9): 769-784.)