W aktualnym piśmiennictwie zwraca się uwagę na duże niedobory witaminy D u ludzi, w różnych grupach wiekowych. Najgroźniejsze w skutkach są niedobory u dzieci w okresie intensywnego wzrastania.

Istnieje kilka przyczyn takiego stanu rzeczy. Zasadniczo są nimi: niestosowanie zalecanej suplementacji (poza najwcześniejszym okresem życia), dieta uboga w witaminę D oraz stosowanie filtrów ochronnych na skórę, zatrzymujących promieniowanie UVB. 

Wykładnikiem zaopatrzenie organizmu w witaminę D jest stężenie w surowicy jej metabolitu wątrobowego – 25-hydroksycholekalcyferolu (25OHD). Według aktualnych zaleceń za prawidłowe stężenie 25OHD uznaje się wartości od 30 do 80 ng/ml (>75-200 nmol/l); wartości w granicach 30 do > 10 ng/ml określane są jako niedobór lekki i niedobór średni. Natomiast gdy stężenie 25OHD w surowicy znajduje się poniżej 10 ng/ml rozpoznaje się niedobór ciężki czyli hipowitaminozę D. Aktywną w organizmie formą witaminy D jest metabolit nerkowy (1,25-(OH)₂D).

Badania dotyczące dzieci łódzkich w wieku szkolnym wykazały wybitny niedobór witaminy D w diecie u dzieci (ocena z użyciem programu komputerowego Dieta 2), który wynosił tylko 22% średniego dziennego zapotrzebowania. Ogólnopolskie, wieloośrodkowe badania stężeń 25OHD (także u dzieci szkolnych) ujawniły ogromne niedobory zarówno średnie jak i ciężkie „po zimie”
i znaczną poprawę w oznaczeniach u tych samych dzieci „po lecie”, co wskazuje na korzystny wpływ promieniowania słonecznego.

Skutki tego niedoboru, poza klasyczną krzywicą, osteomalacją a także osteoporozą u młodzieży, to zniekształcenie kośćca (klatki piersiowej, kończyn) osłabienie siły mięśniowej, bóle kostne, zaburzenia chodu. Objawy takie były spotykane u dzieci w przytoczonych wyżej badaniach.

Poza  klasycznym, czyli kalcemicznym działaniem witaminy D, udowodniono w ostatnich latach jej działanie plejotropowe m.in. na komórki układu hematopoetycznego i immunologicznego, mięśnia sercowego, mięśni szkieletowych, gładkich, skóry, gruczołów dokrewnych. Ponadto nowotwory złośliwe rozwijające się  w tych tkankach  często reagują na antyproliferacyjne działanie 1,25(OH)₂D.

Wyniki badań klinicznych i epidemiologicznych dowodzą korzystnego wpływu witaminy D na napięcie i siłę mięśniową, układ immunologiczny, szczególnie na zmniejszenie zapadalności na choroby infekcyjne. Przy niedoborze tej witaminy zaobserwowano większą zapadalność na choroby układu krążenia i autoimmunizacyjne, natomiast z wysokimi stężeniami 25OHD koreluje mniejsza zapadalność na raka jelita grubego, piersi i gruczołu krokowego.

Spostrzeżenia i wnioski z tych badań, w połączeniu z dobrze znanym działaniem kalcemicznym witaminy D, były podstawą do zaktualizowania wytycznych dotyczących zapobiegania niedoborom tej witaminy zarówno w wieku rozwojowym  jak też w grupach osób dorosłych. Są to rekomendacje dla krajów Europy Centralnej opracowane, z przeważającym udziałem polskich autorów, opublikowane w 2013r.